Prawo własności intelektualnej

Ochrona własności intelektualnej obejmuje m.in. prawa autorskie i prawa pokrewne (jest to np. ochrona dzieł literackich, plastycznych, fotograficznych, naukowych, artystycznych wykonań itp.) oraz prawa własności przemysłowej, w tym najpopularniejsze z nich czyli patenty (forma ochrony wynalazków technicznych) czy ochrona znaków towarowych (zabezpieczanie symboli, logotypów, nazw czy sloganów, które służą do identyfikacji produktów lub usług na rynku). To tylko kilka najpopularniejszych kategorii, bowiem prawo własności intelektualnej chroni także bazy danych, wzory przemysłowe, wzory użytkowe, oznaczenia geograficzne i topografie układów scalonych, a nawet odmiany roślin. W tym pojemnym worku, znajduje się także ochrona dóbr osobistych oraz know-how. Każda z tych kategorii ma swoje specyficzne zasady i zakresy ochrony. Ta niezwykle szeroka dziedzina prawa opisana została w wielu aktach prawa krajowego i międzynarodowego, które chronią własność intelektualną.

Prawo własności intelektualnej choć nie dotyczy rzeczy materialnych, to jednak w swej konstrukcji daje ochronę intelektualnych dóbr niematerialnych w sposób zbliżony do ochrony własności, a więc przez konstrukcję wyłącznych i bezwzględnych praw podmiotowych. Wyłączność oznacza możliwość wyłącznego korzystania z danego dobra przez podmiot uprawniony, a bezwzględność oznacza, że prawo to jest skuteczne wobec wszystkich. Na określone dobra (o których będzie mowa w dalszej części) udziela się także praw ochronnych.

Warto przy tej okazji wspomnieć, że prawa wyłączne to prawa, które dają twórcom możliwość kontrolowania wykorzystania ich dzieł. Prawa ochronne natomiast mają na celu zapewnienie, że twórcy są chronieni przed nieuczciwą konkurencją oraz wprowadzaniem konsumentów w błąd.